Bir kimsenin zekâtla mükellef olması için âkil ve bâliğ olması gerekir (Kâsânî Bedâî’ II 9 vd.). Bu bakımdan Hanefîlere göre zengin de olsa büluğ çağına girmemiş çocukların mallarından zekât vermek gerekmez. Ancak çocuklara ait tarım arazilerinden elde edilen tarım ürünlerinin öşrü yani zekâtının verilmesi gerekir (Serahsî el-Mebsût III 50; İbn Nüceym el-Bahr II 255).
Şâfiî mezhebine göre zekât vermek için akıl ve büluğ şart değildir. Çocuk ve aklî yeterliliği olmayan (mecnun) kimsenin de zekât vermesi gerekir (Şirbînî Muğni’l-muhtâc I 602).