Zekâtın verilebileceği yerler Kur’ân-ı Kerîm’de ismen sayılarak belirtilmiştir. Bunlar; fakirler yoksullar (miskinler) zekât toplamakla görevlendirilen memurlar müellefe-i kulûb esaretten kurtulacaklar borçlular Allah yolunda cihad edenler (fi sebîlillah) ve yolda kalmış olanlardır (et-Tevbe 9/60). Bu âyette belirtilenler kurum değil bireylerdir. Buna göre zekât bizzat bireye veya onun vekiline verilmelidir. Bu genel ilkeye göre adı ne olursa olsun kurumlara zekât verilmez. Âlimlerin çoğunluğunun görüşü bu istikamettedir (Kâsânî Bedâî’ 2/43-46; İbnü’l-Hümâm Fethü'l-kadîr 2/272; İbn Kudâme el-Muğnî 4/125). Ancak halka hizmet veren bu gibi kurumlara gönüllü yardımlar yapılabilir.