Yüce Allah akrabaya yardım ve iyiliği emretmektedir. Kur’ân’da “Akrabaya yoksula ve yolda kalmış yolcuya haklarını ver.” (el-İsrâ 17/26); “Ana babaya akrabaya iyilik edin.” (en-Nisâ 4/36) buyrulmuştur. Allah Resûlü de  (s.a.s.) hadislerinde Müslümanın yakından uzağa doğru akrabasına karşı olan sorumluluğunu ifade etmiştir: “Ey Allah’ın Resûlü! Kime iyilik edeyim?” diye soran sahâbîye Peygamber Efendimiz (s.a.s.) “Annene babana kız kardeşine erkek kardeşine ve sözü geçen bu kimselerden sonra gelen yakınlarına iyilik et. Bu yapılması gereken bir vazifedir. Bunlar ilişkileri devam ettirilmesi gereken yakınlardır.” (Ebû Dâvûd Edeb 128 [5140]) buyurmuştur. Bu sebeple kişi kan bağıyla bağlı olup kendileri ile evlenmesinin câiz olmadığı hısımlarına yakınlık sırasına göre muhtaç olduklarında nafaka ödemekle yükümlüdür (Serahsî el-Mebsût 5/208). Buna göre erkeğin muhtaç durumda olan kız kardeşine bakması gerekir.