Tıbbî verilere göre yaşama ümidi kalmamış veya şiddetli acılar hisseden bir insanın hayatına bir başkası eliyle son verdirmesi demek olan ötanazi talepte bulunan kişi açısından intihar bunu uygulayan açısından cinâyettir. İslâm dinine göre kişinin kendi canına kıyması (intihar) haramdır.
Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’de “Ey iman edenler!... Kendinizi öldürmeyin Şüphesiz Allah size karşı çok merhametlidir. Kim düşmanlık ve haksızlık ile bunu (haram yemeyi veya öldürmeyi) yaparsa (bilsin ki) onu ateşe atacağız; bu ise Allah’a çok kolaydır.” (en-Nisâ 4/29-30) “…Allah’ın haram kıldığı cana haksız yere kıymayın. Allah bunları size düşünesiniz diye söylemektedir.” (el-En‘âm 6/151) buyrulmuştur. Peygamberimiz (s.a.s.) acı ve sıkıntılardan dolayı ölümün temenni edilmemesini istemiştir (Buhârî Merdâ 19 [5671]; Müslim Zikir 10 [2680]). Temennisi bile yasak olan bir işi gerçekleştirmek elbette büyük bir cürüm olur. Bu deliller de gösteriyor ki Allah’ın emanet ettiği cana kıymak caiz değildir (Tahtâvî Hâşiye 602-603). Çünkü bu hem Allah’ın koyduğu sınırları çiğnemek hem de O’nun takdirine karşı isyan anlamına gelir.
Çekilen dertler ve acılar müminin günahları için kefarettir. Üstelik bugün yaşamından ümit kesilen hasta için hızla gelişen tıpta yeni bir tedavi imkânının ortaya çıkması ihtimal dışı değildir.