Hz. Peygamber (s.a.s.) “Şaban’ın on beşinci gecesi (yani Berat Gecesi) olduğunda o gece ibadet ediniz gündüzünde de oruç tutunuz. Allah o gece güneşin batmasıyla dünya semasına (rahmeti ile) tecelli eder ve fecir doğana kadar şöyle buyurur: ‘Yok mu benden af isteyen onu affedeyim yok mu benden rızık isteyen ona rızık vereyim yok mu bir musibete uğrayan ona afiyet vereyim yok mu isteyen…” (İbn Mâce İkâmetü's-salavât 191 [1388]; bkz. Tirmizî Savm 39 [739]). Diğer taraftan Hz. Peygamber (s.a.s.) Zilhiccenin ilk dokuz günü (Ebû Dâvûd Savm 61 [2437]; Nesâî Sıyâm 70 [2372]) pazartesi ve perşembe günleri âşûrâ ve arefe günü oruç tutar (Müslim Sıyâm 196-197 [1162]; Nesâî Sıyâm 70 [2372]; İbn Mâce Sıyâm 41-42 [1733 1739-1740]) pazartesi orucunu soranlara; “Bugün benim doğduğum ve Peygamber olarak gönderildiğim -veya Kur’ân’ın bana vahyedildiği- gündür.” (Müslim Sıyâm 197-198 [1162]) diye cevap verirdi.
Bu ve benzeri rivâyetlere dayanarak bazı İslâm âlimleri dinî açıdan faziletli sayılan diğer gün ve gecelerin ibadetle ihyasının müstehap olduğunu söylemişlerdir.