İbadetler tevkîfîdir. Yani hem farz oluş gerekçelerinin hem de uygulamalarının her yönüyle akılla bilinmesi mümkün değildir. İbadetlerle ilgili hususlar Kur’ân’da genel olarak emredilmiş Hz. Peygamber’in (s.a.s.) uygulamasıyla belirgin hâle gelmiştir.
Kur’ân’da namazların belli vakitlerde farz kılındığı (en-Nisâ 4/103) ve kıyam kıraat rükû ve secde gibi birtakım rükünlerinin olduğu bildirilmiş; söz konusu ibadetin ayrıntıları ve namaz içerisinde yapılması gereken diğer davranışlar ile ilgili hususlar Hz. Peygamber’in (s.a.s.) sünneti ile sabit olmuştur (Buhârî Ezân 95 [755-758]; Müslim Salât 45 [397]; Mesâcid 176 [613]). Bütün bunların bir ifadesi olarak da Hz. Peygamber (s.a.s.) “Beni namazı nasıl kılarken gördüyseniz siz de öyle kılınız.” (Buhârî Ezân 18 [631]) buyurmuştur. Buna göre namazla ilgili genel hüküm rükün ve şartlar Kur’ân’la bunlara ilişkin ayrıntılar ise Resûl-i Ekrem’in (s.a.s.) sünnetiyle belirlenmiştir.