Ta’dîl-i erkân namazın rükünlerini düzgün yerli yerinde ve tam yapmak demektir. Ta’dîl-i erkâna yakın anlamda kullanılan “tuma’nîne” kelimesi yapılmakta olan rükne hakkının verildiğine kanaat getirilmesi hâlini ifade eder. Ta’dîl-i erkân özellikle rükûda kavmede (rükûdan kalktıktan sonraki duruşta) secdede ve celsede (iki secde arasındaki oturuşta) söz konusu olur. Hanefî mezhebindeki kuvvetli görüşe göre sayılan dört yerde ta’dîl-i erkân vaciptir. Diğer bazı mezheplere ve Hanefîlerden de İmam Ebû Yûsuf’a göre ise ta’dîl-i erkân farzdır (Merğinânî el-Hidâye 1/51; İbn Âbidîn Reddü’l-muhtâr 1/464 465 472; İbn Rüşd Bidâyetü'l-müctehid 1/143).