Musâfaha; bir tür dostluk ve barış ifadesi olarak tokalaşma şeklinde yapılan bir muaşeret şeklidir. Hz. Peygamber (s.a.s.) bu uygulamaya büyük önem vermiş (Buhârî İsti’zân 27; Ebû Dâvûd Edeb 153 [5211]) ve “Birbiriyle karşılaşan iki Müslüman el sıkıştığında daha oradan ayrılmadan günahları affedilir.” (Ebû Dâvûd Edeb 153 [5212]) buyurmak suretiyle musâfaha etmeye teşvik etmiştir.
Müslümanlar arasında dostluk hoşgörü ve kaynaşmaya vesile olması hasebiyle namaz sonrasında musâfaha yapmakta dînen bir sakınca yoktur (İbn Âbidîn Reddü’l-muhtâr 6/381). Ancak namazdan sonra cami içinde veya dışında musâfaha yapmayı cemaatle namazın ayrılmaz bir parçası gibi algılayarak topluca yapılan bir merasim hâline getirmek uygun değildir.