Kur’ân okumak âyet ve hadislerde üzerinde hassasiyetle durulan ibadetlerdendir. Kur’ân’ı okumak (el-Kehf 18/27) âyetleri üzerinde düşünmek (Sâd 38/29) ve öğütlerine sımsıkı tutunmak (Âl-i İmrân 3/103) yine Kur’ân’ın emridir. Âyet-i kerîmelerde Kur’ân’ın “tertîl” üzere okunması istenmiştir (el- Furkân 25/32; el-Müzzemmil 73/4). Bu nedenle İslâm âlimleri Kur’ân’ın tecvide riâyet ederek tane tane okunmasının gerekli olduğunu ifade etmişlerdir. Ayrıca bu okuyuş Kur’ân’ı anlama amacı için en uygun okuma biçimidir (Suyûtî el-İtkân 2/638 674). Hz. Peygamber’in (s.a.s.) hadislerinde Kur’ân’ı güzel sesle ve teğanni boyutuna ulaşmayan nağmelerle ilahî kelamın vakarına uygun şekilde okumak teşvik edilmiştir (Buhârî Fezâilü’l-Kur’ân 19 [5023-5024]; Tevhîd 32 52 [7482 7544]; Müslim Salâtü’l-müsâfirîn 232-234 [792-793]). Nitekim bir hadis-i şerifte “Kur’ân’ı seslerinizle süsleyiniz.” (Ebû Dâvûd Tefrîʽu evbâbi’l-vitr 20 [1468]; İbn Mâce İkâmetü’s-salavât 176 [1342]) buyrulmuştur. Dolayısıyla tilâvet esnasında tevcid kurallarına riâyet edilerek makam yapılmasında dinen bir mahzur yoktur.