Rukye hastalık ve kötülüklerden korunmak veya kurtulmak amacıyla Kur’ân veya dua okuyup üfleme anlamında bir terimdir (İbnü’l-Esîr en-Nihâye 2/254.; İbn Manzûr Lisânü’l-Arab “rky” md.).
Bazı İslâm âlimleri rukyenin caiz olmadığı görüşünde ise de mezhep imamlarının da içinde bulunduğu âlimlerin çoğunluğu konu ile ilgili bazı hadisleri delil göstererek şirke ve istismara götürmemek şartıyla fayda ve zararın rukyeden değil de Allah’tan olduğuna inanılarak yapılan rukyede bir sakınca bulunmadığını belirtmişlerdir (İbn Hacer Fethu’l-bârî 10/206-208 [5741 5743]; İbnü’l-Kayyım et-Tıbbü’n-nebevî 136-144; el-Fetâva’l-Hindiyye 5/356).
Şöyle ki Hz. Peygamber (s.a.s.) hem kendisine hem ziyaret ettiği bazı hastalara okuyup üflemiş bazen de Hz. Âişe (r.a.) ona okuyup üflemiş ve eliyle mesh etmiştir (Buhârî Merdâ 20 [5675]; Tıb 32 39 [5735 5748]; Müslim Selâm 46-51 [2191-2192]). Hz. Peygamber (s.a.s.) torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'in şeytandan zehirli haşerattan kem gözlerden korunmaları için dua etmiş (Buhârî Ehâdîsü’l-enbiyâ 10 [3371]) nazara yılan ve akrep sokmasına karşı rukye yapılmasına izin vermiştir (Buhârî Tıb 33-37 [5736-5741]; Müslim Selâm 55-60 [2195-2198]). Yine Hz. Peygamber’in (s.a.s.) hastalar için
اَللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ مُذْهِبَ البَأْسِ اشْفِ أَنْتَ الشَّافِي لاَ شَافِيَ إِلَّا أَنْتَ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا.
“Ey İnsanların Rabbi olan ve sıkıntıları gideren Allah’ım! Şifa ver şifa veren Sensin. Senden başka şifa veren yoktur. (Bu hastaya) öyle bir şifa ver ki (hasta üzerinde) hiçbir hastalık (izi) bırakmasın.” (Buhârî Tıb 38 [5742-5743]) diye dua ettiği bilinmektedir. Konuyla ilgili rivâyetler değerlendirildiğinde Allah’ın izniyle şifa bulmak veya kötülüklerden korunmak amacıyla yapılan rukyelerin câiz bunun dışında kalanların haram olduğu anlaşılmaktadır (Elmalılı Hak Dini 9/6388).