Ölüm sebebiyle bir insanın üzülmesi hüzünlenmesi kederli bir hâl alması normaldir. Hatta acısını açığa vurup sessizce ağlaması ve gözyaşı dökmesinde bir sakınca yoktur. Hz. Peygamber (s.a.s.) de oğlu İbrahim’in kızının ve kızının çocuğunun vefatlarında gözlerinden yaşlar akıtarak sessizce ağlamıştır (Buhârî Cenâiz 32 43 [1284 1303]). Bunun yanında Allah’ın takdirine karşı çıkmanın ve câhiliye döneminde olduğu gibi yaka-paça yırtarak ağlamanın doğru olmadığını da beyan etmiştir. Nitekim Hz. Peygamber’in (s.a.s.) küçükken vefat eden oğlu İbrahim’in ardından “…göz ağlar kalp üzülür fakat Rabbimizin razı olmayacağı söz söylemeyiz” (Buhârî Cenâiz 43 [1303]) buyurması bu konuda müminler için bir örneklik teşkil eder.