Duanın alçak sesle hüzünlü ve tazarru (yalvararak) ile yapılması adaptandır. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’de “Rabbinize yalvararak ve için için dua edin…” (el-A'râf 7/55) buyrulmaktadır. Ancak içtenlikle ve samimi olduğu sürece sesli olarak dua edilebilirse de sessiz olması daha uygundur. Hz. Peygamber (s.a.s.) bir yolculuk esnasında sesli olarak tekbir ve tehlil getirmeye başlayan bir grup sahabîye “Ey insanlar! Kendinize merhamet edin; siz ne duymayana dua ediyorsunuz ne de uzakta olan birisine. Muhakkak siz işiten yakın olan bir zata dua ediyorsunuz ki O sizinle beraberdir.” (Müslim Zikir 44 [2704]; bkz. Buhârî Cihâd 132 [2992]; Megâzî 39 [4205]) buyurmuşlardır.