- Hristiyanlar Hz. İsa (as) için "ibnullah" yani Allah'ın oğlu diyor. Ama galiba bunu gerçek anlamda değil de mecazi olarak söylediklerini belirtiyorlar. 
- Allah'a babalık isnad etmek teslis ve ruhullah ifadesi?..

Değerli kardeşimiz

Hristiyanlık dininin aslında böyle ifadelere yer verilmiş olabilir. Ve bununla Allah’ın –bir baba gibi- otorite sahibi güç sahibi şefkat ve merhamet sahibi olduğunu simgelemiş olabilir. Çünkü eski insanlara Allah’ın büyüklüğünü göstermek için belki de böyle bir temsille ancak mümkün oluyordu. Fakat  daha sonra “Allah’ın oğlu” sözcüğü asıl bağlamından koparılarak -babasız dünyaya gelmesinden ötürü insanlığın normal tenasül kanunun dışında yaratılan bir kişiliğe sahip olan- Hz. İsa (as)’ya tahsis edilmiş gibi görünüyor. Böyle olunca de sözünü ettiğimiz genel espri yerine baba-oğul-ruhu’l-kudüs üçgeninde bir teslis akidesi oluşturulmuştur.

Oysa Hz. İsa (as) Allah hakkında mecazî anlamda kendisi için kullandığı “baba” tabirini diğer insanlar için de kullanmıştır. İncil'in bir ayetinde “Ben sizin de babanız benimde babam olan Allah’a gidiyorum.” şeklinde bir ifade vardır. Eğer bu ifade tarzı gerçek olsaydı o zaman bütün insanlar veya Hristiyanlar Allah’ın çocukları olarak algılamanın bir sakıncasının olmaması gerekirdi. Bu ise akl-ı selimin kabul etmeyeceği bir şeydir.

Yine Hz. İsa (as) için terbiye edici mürebbi muallim anlamında bazen Rab tabiri de kullanılmıştır.(Markos 16/19). Fakat bu hiçbir zaman -haşa- Allah manasındaki Rab değildir.

Nitekim Matta İncil'inde “İşaya peygamberin -Hz. İsa’ya işaret eden- sözden bahsedilirken ona kul tabiri kullanılmaktadır: “İşte benim seçtiğim kulum; canımın kendisinden razı olduğu sevgilim...”(Matta Bap 12/18). Demek ki Hz. İsa (as)’ın bir kul olduğu bizzat İncil’de de yer almaktadır.

Hz. İsa (as)’ın “Dinle Ey İsrail! Allah’ımız Rab bir olan Rabdir.”(Markos Bap 12/29)  şeklindeki sözleri de Onun gerçek -ilah anlamında- bir rab olmadığını göstermektedir.

Allah’a dostluk sevgi isnat etmek Allah’ın sevgili kulu demek Allah’ın oğlu demekle hiçbir münasebeti yoktur. Hz. İbrahim (as)’in bir unvanı Halillu’r-Rahamn’dır. Hz. Muhammed (asm)’in bir unvanı Habibullah’tır. Bu kavramların  doğruluğunu imza eden ayetler vardır. Bunun yanında “Allah’ın evlatları” gibi ifadelerin tasvip edilmediğini gösteren ayetler de vardır.

Örneğin bir ayette Yahudi ve Hristiyanların bu yanlış anlayışları şiddetle reddedilmektedir:

“Hem Yahudiler hem de Hristiyanlar: ‘Biz Allah’ın evlatları ve sevgilileriyiz.’ dediler. De ki: ‘Öyleyse niçin Allah sizi günahlarınız sebebiyle cezalandırıyor?’ Hayır bilakis siz   onun yarattığı insanlardan birer  topluluksunuz.” (Maide 5/18).

Bunun manası hakkında tefsirlerde değişik görüşlere yer verilmiştir. Ancak hangi sebeple olursa olsun ayetten alınması gereken şey ortaya atılan böyle bir iddianın Allah tarafından asla  tasvip edilmediğine dair yapılan vurguyu kavramaya çalışmaktır.

Diğer bir ayette: 

“Yahudiler ‘Uzeyr Allah’ın oğludur.’dediler. Hıristiyanlar da: ‘Mesih Allah’ın oğludur.’ dediler. Bu onların ağızlarında geveledikleri sözlerden ibarettir. Onlar bu sözlerini daha önce geçmiş kâfirlerin sözlerine benzetirler. Allah onları kahretsin! Nasıl da haktan bâtıla döndürülüyorlar.” (Tevbe 9/30)

İlave bilgi için tıklayınız:

- Teslise inanan bir Hıristiyan’ın Allah inancı ne derece makbûl ve ne ölçüde geçerlidir?

- Nisa suresi ayet 171-172-173'de geçen Hz. İsa ile ilgili bilgileri açıklar mısınız? ...

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi