- Peygamber Efendimiz'in (asm) eşlerini diğer eşlerinin yanında övmesi onları kıskançlığa sevk edip; günaha girmelerine vesile olmuyor muydu? Örneğin Hz. Hatice'yi diğer eşlerinin yanında çokça överdi.

Değerli kardeşimiz

- Kaynaklarda Efendimiz (asm)'in bazı eşlerinin yanında diğer eşlerini övdüğüne dair fazla bir bilgi yoktur; yani Efendimiz (asm)'in prensip olarak böyle bir âdeti olduğunu söyleyemeyiz.

- Ancak Hz. Hatice’yi övmesi ayrı bir vefakârlığın örneğidir. Dikkat edilirse bu da hayatta olmayan ölmüş bir hanımının arkasında gösterdiği bir kadirşinaslık idi. Başkası kıskanır diye bu fedakâr eşine karşı ahde vefa göstermemesi beklenemezdi.

Hz. Aişe “Ben Hatice’yi kıskandığım kadar hiçbir kimseyi kıskanmamışımdır. Çünkü Resulullah onu hep över ve hatırlardı. Ayrıca Allah onu cennetle müjdelemesini emretmişti. Bunları duyunca  hep onu kıskanırdım.” demiştir. (Buhârî Menâkıbu’l-Ensâr 20; Müslim Fedâilü’s-Sahâbe 74-76)

“Hz. Aişe bir gün Hz. Peygamber’in Hz. Hatice’yi övmesine karşı çıkarak (onu kıskanmış) “O yaşlı kadını ne anıp duruyorsun? Allah onun yerine sana daha iyisini verdi” deyince Hz. Peygamber de Hz. Hatice’yi kadirşinaslığından dolayı şöyle övmüştür: “Allah bana ondan daha hayırlısını vermemiştir. Çünkü herkes beni inkâr ederken o bana iman etti. Herkes beni yalanlarken o beni tasdik etti. İnsanlar mallarını esirgerken bana arka çıktı. Ve Allah Teala bana ondan çocuklar nasib etti.” (Ahmed b. Hanbel 6/118)

- Hz. Peygamber (asm)’in Hz. Aişe ile olan bu gibi konuşmalarından şunu anlamak gerekir:

a) Yeri geldiğinde Resulullah ilk eşi ve çocuklarının anası olan Hz. Hatice’yi hatırlar ve onu överdi. Bu övgüyü  en sevdiği eşi Hz. Aişe’nin  yanında bile yapmaktan çekinmezdi.

b) Hz. Peygamber (asm)'in bu vefakârlığı aynı zamanda bütün ümmetine bir derstir. Eşlerlerinin vefatlarından sonra da olsa onların hatır ve hatıralarını devam ettirmeleri yüksek bir ahlak örneğidir. Resulullah insanlara bu dersi veriyordu

c) Bazı hakikatler var ki başkasının kıskançlığına kurban edilemez. Özellikle herkesin kendisini inkâr edip yalanlarken onu tasdik eden bir eşinin hatırasını Hz. Aişe’nin kıskançlığına feda etmesini beklememek gerekir.

d) Üstelik Hz. Aişe’nin kıskanması sanıldığı gibi öyle onu günaha sokacak kadar bir nefreti uyandırmıyordu. Hz. Aişe’nin “Hatice’yi fazla kıskanırdım” demesi aslında bir yandan Hz. Peygamberin eşlerine karşı gösterdiği vefakârlığın boyutunu anlatmaya; diğer yandan da Hz. Hatice’nin büyüklüğünü aktarmaya  ve onun Resulullah’ın yanındaki değerini anlatmaya yöneliktir.

e) Hz. Peygamber (asm)'in eşlerinden en çok sevdiği Hz. Aişe’nin yanında bile Hz. Hatice’yi övmesi ve karşı çıkmasına aldırmayarak onun sadakatini cefakârlığını vefakârlığını anlatması hakkın hatırını her hatırdan daha üstün saymasın anlamına gelir.

Evet Hz. Peygamber “Hakkın hatırı âlidir hiçbir hatıra feda edilmez.” düsturunun da muallimidir rehberdir bunu fiilen göstermiştir.

Peygamber Efendimiz (asm)'in az da olsa yerine göre diğer eşlerini övmesini ve faziletlerini saymasını da aynı şekilde değerlendirmek gerekir.

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi