Değerli kardeşimiz

- İbn Kesirin de belirttiği gibi tefsirlerde yer alan “Hz. Yusuf Allah’ın yerine kuldan medet beklediği için fazladan sekiz sene zindanda kaldı.” anlamına gelen rivayetler son derece zayıftır.(bk. İbn Kesir ilgili ayetin tefsiri).

- İnsanlar hem akide hem de sebepler dairesinde yaşamak zorundadır. Akide dairesinde iken bütün her şeyin yaratıcısının Allah olduğunu düşünmesi sebeplere asla bir pay vermemesi gerekir. Bu dairede sebeplere bir tesir vermesi vahdaniyet akidesine Vahid-Ahad isimlerine karşı bir su-i edeptir. Sebepler dairesinde yapılması gereken bir meşguliyet esnasında “Her şeyin yaratıcısı Allah’tır sebeplere yapışmanın bir anlamı yoktur.” deyip tembel tembel oturmak Allah’ın Alim Hakim ismine karşı bir su-i edeptir. Onun kâinattaki nizam örgüsüne karşı bir temerrüttür.

Bu sebeple Hz. Yusuf (as)’ın “Kralın yanında beni an.” demesinde -dinî açıdan- hiçbir sakıncası yoktur. Dolayısıyla onun bu davranışı zindanda fazla kalmasının sebebi olamaz. Ayette “şeytan unutturdu” ifadesi bu unutturma işinin Allah tarafından bir ceza olarak verilmediğinin bir kanıtıdır.

- O halde bizim sebeplere yapışmamızda hiçbir günah olmadığı gibi Allah’ın Hakim ismine karşı bir saygı ifade ettiği için -halis bir niyetle yapıldığı takdirde- sevaplı bir ibadettir.

“Tedavi olun şifa bulun.” (bk. Tirmizî Tıbb 2; Ebû Dâvud Tıbb 1) mealindeki hadiste “sebeplere riayet etmenin gereği” açıkça vurgulanmıştır. Yeter ki şifayı Allah’tan bilelim ilacı Allah’ın şifasına kavuşmaya bir vesile bilelim.

Hulasa; “İzzet ve azamet ister ki esbap/sebepler perdedar-ı dest-i kudret ola aklın nazarında. Tevhid ve celal ister ki esbap elini çeksin tesir-i hakikiden.”

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi