Yani bu insanlar iman etse de imanları kabul edilmez anlamı çıkar mı buradan? Bir arkadaşım bu ayeti göstererek bana bunu söyledi bana inandırıcı gelmedi?..

Değerli kardeşimiz

"Şüphesiz imanlarının arkasından küfreden sonra da küfrünü artırmış olanların tövbeleri asla kabul olunmaz. İşte onlar sapıkların ta kendileridir." (Âl-i İmran 3/90)

(Bu ayet) Müslüman olduktan sonra dinden çıkarak Medine'den kaçıp Mekke müşriklerine sığınan birkaç kişi hakkında inmiştir. Bunlar hakkında tövbenin kabul edilmemesi bahis konusu olmuştur. En çok tercih edilen mânâ şudur: Çünkü böyleleri ölüm belirtisini görüp hayattan ümidini kesmedikçe tövbe edip imana gelmezler. Halbuki yeis halindeki iman makbul değildir. Bunun izahı şu âyettir:

"Yoksa kötülükler yapıp da nihayet ölüm gelip çatınca: 'Ben şimdi tövbe ettim.' diyenlere ve kâfir olarak ölenlere tövbe yoktur." (Nisa 4/18)

Yoksa günahları işleyip işleyip de nihâyet her birine ölüm gelip çattığı zaman "ben şimdi tövbe ettim" diyenlere bir de kâfir olarak ölenlere tövbe yoktur. Şu hâlde bu ikisi arasında bulunan yani bilerek günah işleyen çok geçmeden tövbe etmeyip günah işlemeyi alışkanlık hâline getiren ve böyle iken can çekişme hâline gelip hayattan ümidini kesmeden önce tövbe edenlerin tövbelerinin kabul edilmesi kesin değildir. Allah'ın iradesine kalmıştır. Bu konudaki araştırmanın sonucu şudur:

Can çekişme durumundan önce henüz hayattan ümitsiz olmadığı hâlde küfürden tövbe ile iman etmek geçerlidir. Fakat can çekişme hâlinde hayattan ümit kesme durumunda küfürden tövbe etmek ve iman etmek geçerli değildir. İman ettikten sonra iyi amel yapabilecek bir zaman bulunmalıdır. Fakat günah işlemiş müminin son nefesindeki tövbesi de geçerli olabilir.

"Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz..." (Zümer 39/53; bk. Elmalılı Hamdi YAZIR Tefsir)

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi