-  Kur'an'ın bütün peygamberlerden daha büyük şefaatçi olacağı söyleniyor. Buna bizim Peygamberimiz de dahil midir?

Değerli kardeşimiz

Kur’an’ın şefaati manevî yardım olarak değerlendirmek isabetli olur. Kur’an imanın kaynağı ve kalbi nurlandıran bir kurtuluş ve hidayet vesilesidir. Şefaati bu manada da değerlendirilebilir. Allah Kur’an’a saygılı olanların bazı kusurlarını bu saygılarından ötürü bağışlaması Kur’an’ın bir nevi şefaati hükmündedir.

Şu hadis-i şeriften de anlaşılıyor ki Kur’an’ın şefaatinin şekli bizce meçhul olmakla beraber manevî ve lisan-ı hal ile yapılır:

Abdullah b. Ömer’in anlattığına göre Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuştur:

“Kıyamet günü oruç ve Kur’an kul için şefaat edecekler. Oruç 'Ya Rab! Ben bu adamın yemek yemesine ve isteklerini yerine getirmesine engel oldum. Ne olur beni onun hakkında şefaatçi yap.' diyecektir. Kur’an da 'Ben bu adamın geceleri uyumasına mani oldum. Ne olur beni onun hakkında şefaatçi kabul et.' diyecektir. Böylece ikisi de o adam hakkında şefaat edecekler.” Taberanî’nin “el-Kebîr”deki bu rivayeti sahihtir. (bk. Zevaid 3/181).

Kur’an’ın kıyamet günü insanlara umumî manada bütün peygamberlerden daha fazla şefaat edeceğine dair  elimizde bir bilgi yoktur. Halbuki Hz. Peygamber (asm)'in o gün bütün insanlara büyük şefaati vardır Makam-ı mahmud da bu şefaati anlatmaktadır.

Hz. Peygamber (asm) canlı yaşayan bir Kur’an olduğu için hem kendi namına hem de Kur’an’ı temsilen şefaat edecektir.

Mahşerdeki insanların Hz. Âdem Hz. Nuh Hz. İbrahim Hz. Musa ve Hz. İsa (Aleyhimüsselam ecmain) sırasıyla gidip şefaat diledikleri halde hepsi de bu işi bir başkasına havale edeceklerini nihayet insanlar Hz. Muhammed (asm)’e geldiklerinde bu ricalarını kabul edip onları temsilen secdeye varıp Allah’a yalvaracağını ve Allah tarafından “Kaldır başını şefaatin kabul edilir.” diye kendisine umumî şefaat payesi verileceğini sahih hadislerden öğreniyoruz.(bk. Müslim İman 326 327).

Peygamberimiz (asm)'in “Benim şefaatim ümmetimden büyük günah işleyen kimseler içindir.” (Ebu Davud sünnet 23; Tirmizî Kıyamet 11; İbn Mace Zuhd 27) buyurması hem ümmetine yapacağı şefaatin boyutunu aydınlatıcı hem de sevindirici bir müjdedir. Çünkü bunun manası; “Küçük günahların sahibi zaten affedilir asıl sorunlu olan büyük günah sahiplerine de ben şefaat ederim.” demektir.

İlave bilgi için tıklayınız:

- Mahşerde peygamberler de mi kendini düşünecek ve kendi derdine düşecek? ...

- Benim şefaatim ümmetimin günah-ı kebair (büyük günah) işleyen kısmına ...

- Peygamberimizin mahşerde ümmetinden kalbinde hardal tanesi kadar iman olup ...

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi