Furkân Suresi - 28. ayet

“Vah bana ne olurdu, falancayı kendime dost edinmemiş olaydım!

Yazık bana! Keşke filancayı dost edinmeseydim!

'Vah yazıklar bana, ne olurdu da filanı dost edinmeseydim.'

27,28,29. O gün, zalim kimse ellerini ısırıp: "Keşke Peygamberle beraber bir yol tutsaydım, vay başıma gelene; keşke falancayı dost edinmeseydim. And olsun ki beni, bana gelen Kuran'dan o saptırdı. Şeytan insanı yalnız ve yardımcısız bırakıyor" der.

“Yazıklar olsun bana, keşke falanı dost edinmeseydim!”

Yazık bana! Keşke falancayı (bâtıl yolcusunu) dost edinmeseydim!

"Eyvah!" diyecek, "keşke falancayı dost edinmeseydim.

Eyvah keşke falanı dost tutmıyaydım

«Ne yazık bana! Keşki fülânı dost tutmayaydım».

“Vay hâlime! Ne olurdu ben falancayı dost edinmeseydim!”

«Eyvah bana! Keşke falanı dost ittihaz etmese idim.»

27, 28, 29. O gün zalim, parmaklarını ısırır “Eyvah! der, keşke o Peygamberle birlikte yol tutsaydım. Eyvah! Keşke falanı dost edinmeseydim! Vallahi bana gelen öğütten (Kur'ân'dan) beni o uzaklaştırdı. Zaten şeytan, insanı (işte böyle uçuruma sürükleyip sonra da) yüzüstü, yalnız bırakır. ” [59, 16; 14, 22; 33, 66-68]

Vay başıma gelene! Keşke falancayı dost edinmeseydim.

Vay başıma gelene: Keşki falancayı dost edinmeseydim.

Eyvah, keşki falancayı dost edinmeseydim!

«Vah yazıklar bana, ne olurdu da filanı dost edinmeseydim.»

"Ah! woe is me! Would that I had never taken such a one for a friend!

Alas for me! Ah, would that I had never taken such an one for friend!