Şu’arâ Suresi - 100. ayet

Ama şimdi, ne bir arka çıkanımız var,

Artık bizim şefaatçilerimiz yok.

'Artık bizim için ne bir şefaatçi var,'

96,97,98,99,100,101,102. Orada putlarıyla çekişerek: "Vallahi biz apaçık bir sapıklıkta idik; çünkü biz sizi Alemlerin Rabbine eşit tutmuştuk; bizi saptıranlar ancak suçlulardır; şimdi şefaatçimiz, yakın bir dostumuz yoktur; keşke geriye bir dönüşümüz olsa da inananlardan olsak" derler.

“İşte bu yüzden bizim şefaatçilerimiz yok.”

100, 101. Şimdi artık bizim ne şefaatçilerimiz var, ne de yakın bir dostumuz.

"Bak bizim için ne şefaatçiler var,"

Bak şimdi bizim için ne şefaatciler var

Artık bizim için ne şefaatçiler (den bir kimse),

100,101. “Şimdi artık bizim, ne şefâatçilerimiz, ne de yakın bir dostumuz vardır!”

«Artık bize ne şefaat edicilerden var.»

96, 97, 98, 99, 100, 101, 102. Orada putlarıyla çekişirken şöyle derler “Vallahi de, tallahi de biz besbelli bir sapıklık içinde imişiz! ”“Çünkü biz sizi Rabbülâlemin ile bir tutuyorduk. Ama bizi saptıranlar da, o mücrimler oldu. “Şimdi artık ne şefaatçimiz var bizim, ne candan bir dostumuz! ” “Ah! Ne olurdu, imkân olsa da dünyaya bir dönsek ve müminlerden olsaydık! ” [36, 56; 40, 47; 7, 53; 38, 64]*

Şimdi, bir şefaatçimiz de yok..

Şimdi bize şefaat eden kimse yoktur.

Şimdi bizim bir şefaatçimiz yok.

«Artık bizim için ne bir şefaatçi var,»

"´Now, then, we have none to intercede (for us),

Now we have no intercessors