- Bediüzzaman Hazretleri Yedinci Şua'nın İkinci Bab'ının Üçüncü Menzil'inde ne demek istemiştir?
"Bu müsveddenin birinci tebyizi bir mübarek zât tarafından oldu. O zâtın tevafuktan haberi yokken yazdığı nüshada kayda lâyık şöyle latîf ve manidar bir tevafuk gördük ki: O nüshanın satırları başında "Elif"ler altıyüz altmışaltı olarak yazılmıştır. Bu hal ise Hazret-i İmam-ı Ali (Radıyallahu Anh) tarafından bu hususî risaleye verilen Âyetü'l-Kübra namının cifrî ve ebcedî makamı olan altı yüz altmış altı adedine tam tamına muvafakatı ve mutabakatı ile bu risalenin bu nâma liyakatını gösterir. Hem âyât-ı Kur'aniyenin adedi olan altı bin altı yüz altmış altının dört mertebesinden üç mertebesine tevafuku dahi bu risalenin âyâtın bir lem'ası olduğuna bir işarettir diye telakki ettik." (Said Nursî Şualar – 178)
- Burada 666 rakamına atıfta bulunmakta acaba tam olarak ne demek istemiştir?
- Bu rakam (şimdiki) İncil'de Deccal’ın sayısı olarak geçmektedir.

Değerli kardeşimiz

- Sorudaki bilgiler için bk. Şualar s. 178.

- Bediüzzaman buradaki yorumuyla şunu anlatmış olabilir:

Yedinci Şua'nın bu müsveddesinin birinci tebyizi -tevafuktan habersiz- bir mübarek zat tarafından oldu. O nüshanın satırları başında / her sayfadaki satırların başında bulunan ilk harfi olan "Elif"ler altı yüz altmış altı (666) olarak yazılmıştır. 666 sayısı Kur'an ayetlerinin adedi olan 6666 sayısının son üç rakamı olan 666’ya tevafuk etmektedir.  

Bu tevafuk Hz. Ali’nin bu risaleye verdiği “Âyetü’l-Kübra” isminin ebced değerine de uygundur. Şöyle ki;

Arapçadaki Hz. Ali’nin ifadesinde “el” takısı almış şekilde kullanılan “el-Âyetü’l-Kübra” kelimesi Yedinci Şua'nın başında (Türkçedeki ifade akışına uygun olarak) “el” takısı almaksızın “Âyetü’l-Kübra” şeklinde yazılmıştır.

Üstad bu ismin cifir ve ebced makamına bakarken bu yazılışı esas almış “el” takısını hesaba katmamıştır.

Buna göre bu ismin tahlili şöyledir: “Âyet” kelimesinin -med sayılır- ebced değeri: 412’dir. “el-Kübra” kelimesinin ebced değeri ise 254’tür. Toplam: 666.

- Bu yorumu destekleyen gerekçe ise şöyle açıklanabilir:

Risale-i Nur’un ders verdiği temel konular Kur'an’ın dört maksadıdır. Bu maksatların başında ise Allah’ın varlığı ve birliğinin ispatı gelir.

Bu külliyat içinde tevhid delillerini en güçlü şekilde vurgulayan “Risale” ise Yedinci Şua'dır.

Özellikle “Kâinattan hâlıkını soran bir seyyahın müşahedatıdır.” (bk. Şualar s.105) başlığını taşıyan kısım gösterdiği tevhid delillerinin parlak ve haşmetine binaen Hz. Ali Tarafından “Âyetü’l-Kübra” ismi verilmiştir.

İşte Kur'an’ın bir “Âyetü'l-Kübra”sı olan İsra suresinin 44. ayetinin ışığı altında bu hakikatleri ortaya koyan bu eserin riyazi makamı olan 666 sayısıyla hem Kur'an’ın son üç rakamları ile tevafuk etmesi hem bu risalenin bir nüshasının sayfalarındaki satırların başlarında yer alan ELİFlerin 666 adediyle tevafuk etmesi Risale-i Nur’un Kur'an’ın hakiki bir tefsiri olduğunu göstermektedir.

İlave bilgi için tıklayınız:

- Hristiyanlarda bulunan 666 inancı nereden gelmiştir?
- Hristiyanların 6666 rakamına takılmalarının aslı nedir?

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi