Değerli kardeşimiz

Bu bir nübüvvet sırrı olabilir. Fakat şunu tahmin etmekte bir sakınca olmayacağını düşünüyoruz. Hz. Peygamber (a.s.m) bu iki Ömer’den birinin -belki bizzat Ebu Cehil’in- asla imana gelmeyeceğini bildiği için ikisi için dua etmemiş olabilir.

Ayrıca Allah’tan bu meşhur olan iki kişinin imana gelmesini istemek bu konuda Allah’tan her şeyi istemek anlamına gelirdi. Oysa Allah’tan isterken onun iradesinin tamamen kendi lehine olmasını istemek kulluk edebine yakışmazdı. Bu açıdan arzulanan meselenin yarı yarıya kabul görmesinin daha muhtemel olacağını ve kulluğa daha da yakışan bir husus olduğunu düşünmüş olabilir.

Bu duayı Allah’ın kendisine yaptığı ilhamla da yapmış olabilir. Nitekim bir rivâyete göre Rasûlullah (a.s.m) şöyle buyurdu:

“Allah’ım şu iki adamdan -Ebû Cehil ve Ömer b. Hattâb’tan- sana en sevimli olanı ile İslam’ı güçlendir.”

Rasûlullah (a.s.m.) sözünü şöyle sürdürdü:

“O iki kişiden Allah’a sevimli olanı Ömer’di.”(Tirmizî Menâkıb 18; bk. Müsned 2/25;; Kadı Iyâz eş-Şifâ 1/327; Beyhakî Delâilü’n-Nübüvve 2/215)

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi