- Öncelikle bu konudaki sorulara verdiğiniz cevapları okudum. Fakat benim anlamadığım şey şu:
"Rabbini içinden yalvararak ve korkarak yüksek olmayan bir sesle sabah-akşam zikret ve gafillerden olma." (A'raf 7/205)
gibi net bir ayet varken tarikatlardaki cehri zikir nasıl caiz olarak görülüyor?
- Ayetler kesin bir emir niteliği taşımaz mı? Buradaki ilim nedir?

Değerli kardeşimiz

Ayette yer alan “yüksek olmayan bir sesle zikret” ifadesine dayanan bazı alimler zikrin yüksek sesle yapılmasının doğru olmadığını belirtmişlerdir. (bk. Kurtubi ilgili ayetin tefsiri)

Ancak bazı alimlere göre buradaki emir sabah-akşam vakitleriyle kayıtlıdır. Bu iki vaktin fazileti sebebiyle sırf kişinin kendi duyacağı şekilde zikretmesi emredilmiştir. (bk. Zemahşeri ilgili yer)

Ayette zikredilen “zikir”den maksat Kuran okumak dua etmek tesbih ve tehlil etmek ve daha başka zikirleri de içine alır. (bk. Zemahşeri a.y.)

O hâlde denilebilir ki Kuran’ın açık sesle okunması emredildiği gibi Peygamber Efendimizin (asm) yağmur duasını hutbede yüksek sesle okuduğu bazı sahabilerin dışarıdan cemaatle kılınan namazın bittiğini sesli okunan Allahu ekber gibi tesbihlerle anladığı bilinmektedir.

Demek ki buradaki emrin sabah-akşam vakitlerine mahsus bir talimat olduğunu anlamakta hiçbir sakınca yoktur.

Nitekim Abdullah b. Abbas bu konuda şunları söylemiştir:

“Namazlardan sonra zikirleri yüksek sesle okumak asr-ı saadetten beri bilinmektedir. Hatta bazen camiden gelen zikir seslerini duyduğumda camideki -cemaatle kılınan- namazın bittiğini oradan anlardım.” (bk. Buhari 841; Müslim 583;  İbn Receb Şerhu’l-Buhari 7/395)

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi