Bir kulun Muhabbetullah ve Marifettullah ile Rabbine karşı Aşkı iştiyakı yaşaması ve hayatının inşasını bu şekilde sürdürmesi ve bunun peşinde olup da Rabbine an ve an yakınlaşması güzel bir haslettir yalnız bir kul bunları isterse aşk-ı iştiyak şeklinde Rabbine karşı teveccüh sahibi olursa burada nefsin de hissesi var mıdır? Var ise nefsinde ibadette pay sahibi olup hakiki ihlas kaçırılabilir mi? Rabbimizden iştiyaklı olmamızı niyaz etmeli miyiz? Ayrıca ?ALLAH?ın bir ikramı da kulun ibadetine karşılık ihsanını hissettirmemesidir? diye bir sohbette dinlemiştim. Buradaki denge nedir? Bu konudaki mülahazalarınız ile bizleri aydınlatır mısınız ?

Değerli kardeşimiz

İslam Destek Sitesinde bu sorunuza cevap verilmiştir. Lütfen detaylı bir arama yapınız.

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi