Değerli kardeşimiz

Zikir Allah’ı anmaktır. Kur’ân’ın sarih emirlerindendir.

“Beni anın ben de sizi anayım.” (Bakara 2/152)

“Allah’ı çokça zikredin ki felaha eresiniz.” (Enfal 8/45)

ayetleri bu konudaki pek çok ayetten sadece ikisidir.

Zikir iki türlü olur:
1. Lisan ile.
2. Kalb ile.

Asıl olan kalbin zikretmesidir; dil buna sadece bir tercümandır. Yalnız dilde kalan evrad kalbe intikal etmedikçe zikir sayılmaz.( İz Tasavvuf 243) Tarlada çalışan çiftçinin dairede çalışan memurun fabrikada çalışan işçinin Allah’ı hatırlaması bir zikirdir. Kur’ân-ı Kerîm bu kimseleri şu şekilde metheder:

“Öyle insanlar vardır ki ne bir ticaret ne bir alışveriş onları Allah’ı zikirden namazı kılmaktan zekatı vermekten alıkoyamaz.” (Nur 24/37)

Bunlar “dışı sahra-yı kesrette içi umman-ı vahdette” olan kimselerdir. Dış dünya ve bununla meşguliyet onların gönül âlemlerini bulandırmaz. İç âlemlerinde vahdet ile teneffüs ederler.

Bütün tarîkatların üssü’l-esası olan zikir kalbi şeffaflaştırır. Ona letafet kazandırır. O kalbi ilham esintilerine duyarlı bir alıcı haline getirir.

Tarikatların halka kurarak yaptıkları zikir caizdir.

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi