Değerli kardeşimiz

Hz. Câbir (radıyallâhu anh) anlatıyor:

"Kavmimden biri bir veya iki tavşan avladı. Bunları taşla kesti. Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm)'dan soruncaya kadar astı. Efendimiz (aleyhissalâtü vesselâm) yemesini emretti." (Tirmizî Zebâih 1)

Hâlid İbnu'l-Huveyris (radıyallahu anh) anlatıyor:

"Bir adam bir tavşan avladı ve Abdullah İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ)' ya gelip: "Ne dersiniz (bunun eti yenir mi?)" diye sordu. Abdullah: "Tavşan Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'a da (böyle avlanıp) getirilmişti. Ben de o sırada yanında oturuyordum. Ondan ne yedi ne de onun yenmesini yasakladı tavşanın hayız gördüğüne inanıyordu." dedi." (Ebû Dâvud Et'ime 27)

Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor:

"Yürüdük ve Merri'z-Zahrân'dan bir tavşan kaldırdık. Arkadaşlarımız peşinden koştular ve (sonunda yakalamaktan) âciz kaldılar. Bu sefer ben koştum yetiştim ve yakaladım. Onu (babalığım) Ebû Talha (radıyallahu anh)'a getirdim. O tavşanı keskin bir taşla kesti. Budunu benimle Resulullah'a gönderdi. Resulullah onu yedi."

Enes'e: "Yedi mi (gördün mü yediğini?)" diye sorulmuştu. "Yani kabul etti" dedi." [Buhârî Sayd 32 10 Hibe 5; Müslim Sayd 53 (1953); Ebû Dâvud Et'ime 27 (3791); Tirmizî Et'ime 2 (1790); Nesâî Sayd 25 (7 196).]

AÇIKLAMA:

1. Tavşan kesmekte kullanılan taşın çeşidi "merve" ile ifade edilmektedir. Lügatçiler bunun beyaz renkli taşların en sert cinsi olduğunu belirtirler. İnce şekilde kopabilen bu taş bıçak yerine de kullanılabilmektedir. Alimler bu hadisin sadece merve cinsiyle değil her çeşit taşla hîn-i hacette kesim yapmaya cevaz ifâde ettiğini belirtirler.

2.Hadis ayrıca tavşan etinin helâl olduğunu da ifâde etmektedir. Hattâ Hz. Enes (radıyallâhu anh)'ten gelen bir rivâyette bâbalığı Ebû Talha'nın Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm)'a bu şekilde avlanan bir tavşanın iki budunu gönderdiğini Resûlullah'ın bu hediyeyi kabul edip yediğini öğrenmekteyiz.

Ulemâ kâhir ekseriyeti ile tavşan etinin helâl olduğuna hükmeder. Ancak şunu da belirtelim ki ashabtan Abdullah İbnu Ömer ile Tâbiîn'den İkrime ve fukahâdan Muhammed İbnu Ebî Leylâ tavşan etinin mekruh olduğuna hükmetmişlerdir. Bu büyükler Huzeyme İbnu Cezî el-Sülemî'den gelen bir rivâyeti esas almışlardır:

"Ey Allah'ın Resûlü tavşan hakkında ne dersiniz?" dedim
"Ne yerim ne de haram ederim!" dedi. Ben de:
"Öyleyse siz haram etmedikçe onu yiyeceğim. Ey Allah'ın Resûlü siz niye yemiyorsunuz?" dedim. Şu cevabı verdi:
"Bana onun kanadığı haber verildi."

Bir başka rivâyette geçen "tavşanın hayız gördüğüne inanıyordu" ifâdesi "kanaması"ndan maksadın ne olduğunu açıklar.

Râfiî Ebû Hanîfe (rahimehumallah)'nin tavşan yemeyi haram addettiğini yazmış ise de Nevevî Râfiî'yi Ebû Hanîfe'den nakilde hata yapmakla itham etmiştir.

Hülâsa tavşan etinin mekruh olduğunu söyleyenlerin dayandığı bazı rivâyetler var ise de âlimler bunlardan mekruh hükmünün çıkmayacağında ittifak etmişlerdir.

Şiilerin ve Alevilerin tavşan yememelerinin sebebi tavşanın hayız görmesi ve Resulullah (sav) Efendimizin tavşan etini yememiş olmasıdır.

(Prof. Dr. İbrahim Canan Kütüb-i Sitte)

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi