Hocam ben yirmi sekiz yaşında bir kızım. Affınıza sığınarak yaklaşık on yıldır şehvani duygular hissediyorum. Zamanında evlenmek için çok çabaladım ancak olmadı. Şimdi ise psikolojik sorunlar yaşıyorum ve tedavi görüyorum. O sebeple de iyileşene kadar evlilikten uzak durmam gerektiğini düşünüyorum. Ancak nefsim hâlâ beni bırakmıyor ve bu hislerim yüzünden hatalar yapıyorum. Zaman geçtikçe daha kötüye gitmekten korkuyorum. Bu süre zarfında maneviyatım da zarar gördü. Bu konuyla alakalı sohbetlerinizi dinledim ve yazılarınızı da okudum. Evlilik dışındaki tüm yollara başvurdum ancak bana çare olmadı. Kendimi köşeye sıkışmış hissediyorum. Allah'tan çok utanıyorum. Bana ne tavsiye edersiniz hocam?

Allah yardımcın olsun.

Bir kere bu durumu kendin için ölümcül düzeyde kahreden bir yaratılış olarak görme. Harama düşmedikçe böyle olman bir ayıp değil senin hatan değil. İçin rahat olsun.

1. Evlilikle ilgili kararı tedavi gördüğün doktor ve psikoloğa bırak. Sen evleneyim veya evlenmeyeyim deme.
2. Evlilik yollarını sürekli açık tut. İlk evlilik fırsatını gerekiyorsa beklentilerini de düşürerek değerlendirmeye çalış.
3. Bu durumu muhakkak bir veya iki farklı doktorla değerlendir. Doktorların sana tavsiye edeceği yemek giyim dâhil ne varsa onlara uy.
4. Psikolojik tedavini önemse psikologlar seni anlamaya en yakın arkadaşların durumundadır.
5. Psikologlar gezmeni spor yapmanı yazmanı veya benzeri bir faaliyeti tavsiye ediyorlarsa o faaliyeti yap.
6. İbadetlerini farz olanlar ve olmayanlar diye ikiye ayır. Farz olanları hiçbir şekilde erteleme nafile yani farz olmayanları ise zorlandığın zamanlarda erteleyebilirsin.

Senin için dua ederim. Allah yardımcın olsun.