"Allah’a duanızı kabul edeceğine inanarak dua edin. Şunu bilin ki Allah kendisinden başka bir şeyle meşgul ve gafil kalbin duasını kabul etmez."
- hadisinin kaynağı sıhhat durumu ve açıklaması nedir?

Değerli kardeşimiz

İlgili hadis için bk. Tirmizi Daavat 65.

- Tirmizi bu hadis için “garib” demiştir.

Garib hadis: “Senedinin bir yerinde ravi sayısı bire düşmüş olan hadistir.”

Bununla beraber Tirmizi senedin başında teferrüd eden ravi için “Sika” olduğunu da belirtmiştir. Buna göre bu hadis zayıf değil ‘hasen’ dir.

- İbn Hanbel’de geçen benzer bir rivayet için de alimler “hasen” demişlerdir. (bk. Mecmau’z-Zevaid 10/148)

İbadetlerde ihlas esastır.

Amellerin ruhu ihlastır.

İhlasise yapılan veya söylenenlerin Allah için olduğunu gösteren samimi bir tavrın adıdır.

Şimdi düşünelim; bir kimse -arzusunu dile getirdiği- bir dilekçeyi “Valilik makamına” değil başka birinin adına yazıp valinin huzuruna çıksa; acaba Vali bu dilekçeyi kabul eder mi?

Elbette etmez hatta eğer cehaletine vermezse ceza bile verebilir. Çünkü cehalet yoksa taammüden “Valilik makamı” ile alay edilmiştir.

Yahut bir kimse padişahın huzuruna bir ihtiyacını arz etmek üzere gitse fakat huzurda laubali tavırlarda bulunsa sağa-sola bakınıp dursa padişah değil kapıcı ile meşgul olsa ve ne dediğini bilmeden konuşsa elbette durumu hoş karşılanmaz ve muhtemelen isteği de yerine getirilmez.

Bu iki misal gibi onlarca misal verilebilir. Bu iki misaldeki kimsenin durumu bir gafleti samimiyetsizliği ciddiyetsizliği huzura çıktığı makama karşı edepsizliği simgeler.

İşte bunun gibi kalbi gafil olan kimse Allah’ın huzurunda olduğunu bilmiyor dua dilekçesini onun uluhiyet makamına arz etmesini idrak etmiyor. Hatta bazen kendisinin neler söylediğinin de farkında olmuyor.

Halbuki insanlara  -her türlü nesnel ve düşünsel şirkten uzak kalarak- dini ubudiyeti duayı yalnız Allah’a tahsis ederek kulluk etmeleri emredilmiştir. (bk. Beyyine 98/5)

Bundan anlaşılıyor ki gafil bir kalpten çıkan dualar kabul olmayı haketmiyor. Çünkü Allah’ın huzurunda başka şeylerle meşgul olmak onlara müteveccih olmak edep dışı bir tavırdır.

Misallerdeki unsurlar bize izahın açık olan ucunu da gösteriyor. Fazla uzatmamak için oradaki argümanları tatbik etmeyi tavsiye etmekle yetiniriz. 

Mesnevi’de yer alan “Bî edeb mahrum başed ez lütf-u Rabb = Edepten mahrum olan kimse Rabbin lütfundan da mahrum olur.” düsturu ariflerin kulluk formülüdür.

Hz. Peygamber (asm)’in sık sık yaptığı şu duası da konumuza ışık tutacaktır.

“Allah’ım! Şu dört şeyden sana sığınırım: Faydasız ilimden korkusuz kalpten doyumsuz nefisten kâle alınmaz duadan (sana sığınırım).”(Ebu Davud Vitir 32; Tirmizi Daavat 68)

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi