Hocam ben on sekiz yaşında bir kızım. Hz. Hatice annemize olan sevgim çok büyük Resûlullah’tan sonra bu hayatta en büyük örneğim. Hatta ona olan sevgim o kadar büyük ki adını duyduğum an gözlerim doluyor. Hayatı fedakârlıkları ve Peygamberimize duyduğu o sevgi beni mest ediyor. Biliyorum ki Hz. Hatice de Efendimizin tüm eşleri arasında en sevdiği eşiydi. Bütün günüm üzülmekle geçiyor ve defalarca hakkında okuduğum hadisleri tekrar okuyorum. Kabrini iki kere ziyaret etme şerefine nail oldum. Yalnız ben Hz. Hatice’yi o kadar çok seviyorum ki Hz. Ayşe’yi bu durumdan sanki kıskanıyorum gibi. Daha toyum ne doğru ne yanlış tam olarak ayırt edemiyorum maalesef.  Hz. Ayşe’nin Hatice annemizi kıskanıp “Bu yaşlı kadını ne diye hala anıyorsun Allah sana daha hayırlısını verdi.” demesine çok üzülmüştüm. Resûlullah'ın onu kördüğüm gibi seviyorum demesi ona gözbebeğim demesi onla şakalaşması ve bunun gibi birçok şeyi okuyunca hep düşünüyorum Hatice annemiz duysaydı acaba üzülür müydü diye. Hz. Ayşe’nin bu dediklerine ve Efendimizin Ayşe annemize duyduğu bu sevgiye üzülmem çok mu yanlış? Açıkçası ahiretim için korkuyorum yanlış bir düşünceye girmekten. 

Bunu bir hastalık belirtisi sayabilirsin. Sevmeyi sevdiğinin davasını yüceltme işleri yapmaya taşırsan bundan kurtulursun. Mezarını ziyaretten çok davasına hizmet et. Onun yanında iken Kur'an’ı oku okut. Gençliğini onun davasına taşı. Mesela “ben de evlenirken Hatice gibi üzerimdeki elbise ile evleneceğim” de. Atılım yap. Yerinde dururken sevmen seni bir noktaya götürmez. Bilakis şeytan seninle bu şekilde oynayabilir.