- Cahiliye devrinde bir sahabe kızını gömmüş ve Resulullah (sallallahu aleyhi ve selleme)'de bu olayı anlatmış Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem de dinlerken çok ağlamıs bu olayı anlatır mısınız?

Değerli kardeşimiz

Konuyla ilgili rivayetlerden biri şöyledir:

Bir adam Hz. Peygamber aleyhissalatü vesselama gelip şöyle dedi:

“Ya Resülellah! Bizler cahiliye insanları ve putlara tapan kişiler idik. Bu sebeple çocukları öldürüyorduk.

Yanımda bir kızım vardı. Büyüyüp kendisini çağırdığımda çağırmamdan dolayı sevinecek (bir yaşa geldiği) zaman bir gün onu çağırdım o da peşimden geldi. Ben de ailemin uzak olmayan bir kuyusuna kadar gittim. (Kuyunun ya­nına varınca) elini tutup onu kuyunun içine attım. Ondan hatırımda kalan son şey; “Babacağım! Babacağım!” demesidir."

Bunun üzerine Resûlullah (asm) Efendimiz göz yaşları boşalıncaya kadar ağladı. Resûlallah (asm)’ın yanında otu­ranlardan bunu gören bir adam olayı anlatana;

"Resülullah aleyhissalatü vesselamı hüzünlendirdin!" dedi.

(Resûlullah) bu adama; "Bırak onu buyurdu çünkü o kendisini ilgilendiren endişeye sevkeden bir şeyi sormaktadır."

Sonra olayı anlatan zata: "Haberini bana tekrar anlat!" buyurdu. O da tekrar anlattı. (Resûlullah da) gözyaşları sakalına ininceye kadar ağladı. Müteakiben şöyle buyurdu:

"Allah cahiliye (dönemi insanların)dan yapmış oldukları şeyleri kal­dırmıştır. Binaenaleyh ameline yeniden başla." (Darimi Mukaddime 1)

Bu haberin senedi çok zayıftır.

Allah Resulü hadiseyi tekrar ettirmekle sanki şunu anlatmak istiyordu:

“İşte siz İslam’dan önce böyleydiniz. İslam öncesi kömür ve demir gibiydiniz. Şimdi ise altın ve elmas gibisiniz. Tekrar tekrar anlattırdım ki İslam’ın size kazandırdığı insanlığı güzel özellikleri bir kere daha hatırlayın!”

Cahiliye İslâm öncesi döneme verilen addır. Ferdî içtimaî bütün güzellikleri kendisinde toplamış olan İslâm çağının zıddı olan dö­nemdir.

İslâm'ın anladığı manada iman hayatın tüm yönlerini kap­sadığına göre cahiliyeye "imansızlık" dönemi diyebiliriz.

Cahiliyenin tezahürleri olan kargaşa zulüm ahlaksızlık puta tapıcılık gibi kötülükler kaynaklarını bu "imansızlık"tan almaktadırlar. Kar­şısındakine güven telkin etmeyi (îman mümin) din kardeşine güler yüz göstermeyi selâm alıp vermeyi yoldaki eziyet verici şeyleri kaldırmayı... imanın içinde mütâlâa eden bir anlayışın olmadığı za­mana "cahiliye" denmiştir.

Nitekim Hz. Peygamber (asm) de küfrün başına Ebû Cehil adını takmıştı.

Bu cahiliye döneminin insanlık dışı iman dışı işlerinden biri burada bir örneği anlatılan kızların diri diri gö­mülmeleri öldürülmeleri âdetiydi.

Kur'an-ı Kerim'de bu kötü âdete işaret edilmektedir:

"Ve sorulduğu zaman o diri diri top­rağa gömülen kıza: 'Hangi günâh(ı) yüzünden öldürüldü.' diye."(Tekvîr 81/8-9)

Kur'an-ı Kerim münhasıran kızların öldürülme sebepleri hakkında bir açıklama yapmaz. Fakat iki yerde "Fakirlik korkusuyla ço­cuklarınızı '(evlâdeküm)' öldürmeyiniz." buyrulmakta (bk. En'âm 6/151; İsrâ 17/31) burada  kız erkek ayrımı yapılmamaktadır.

Ancak nakledildiğine göre erkeklerin bas­kınlara yağmalara katılma ve çalışma yollarıyla kazanma imkânlarına mukabil kızlar bu işleri yapamıyorlardı. Üstelik kızların ileride fakirlikleri halinde içtimai yönden dengi erkeklerle evlenme şansları yoktu. Dengi ile evlenmemek de büyük bir utanç sebebi idi. Ayrıca fakirlik halinde büyük ölçüde kötü yollara düşme ihtimali vardı.

Binaenaleyh daha ziyade kızlar öldürülüyordu ve bunun temel sebebi Kur'an-ı Kerim'in işaret buyurduğu gibi "ekonomik"idi. Ahlâki endişeler bunun uzantısıydı.

Şu halde Araplar fakirlik ve onun yol açtığı utanç verici durumlar sebebiyle kızlarını öl­dürüyorlardı.

İslâmiyet ilk günden itibaren cahiliye döneminin kötü âdetlerini bertaraf etmeye girişmiş bu meyanda kızları diri diri gömme öldürme âdetinin kökünü kazımak için alınan biatlara "ço­cukları öldürmeme"maddesini koymuştu. (bk. Mumtehine 60/12; Buhârî İman 11)

Böylece İslâmiyet sa­yesindedir ki kadın insan olma onuruna kavuşmuştur.

Selam ve dua ile...
İslami Destek Sitesi