629-) Ukbe bin Âmir (r.a.) rivayet ediyor: Kul Allah-a isyana devam ettiği halde Allah hâlâ ona sevdiği dünyalık şeyleri veriyorsa bu ancak Allah tarafından onun için bir istid-ractır[126].   Nimetlere mazhar olmakla veya onlardan mahrum bırakılmakla imtihan olunuruz. Kul şükrederse Allah nimetini bollaştırır bereket ihsan eder. Günah ve isyanlara daldığında ise nimetini kısar; açlık kıtlık yokluk gibi çeşit çeşit felâketler verir. Genel kaide budur. Ama kul isyan ve günahlara gömüldüğü halde Allah hâlâ nimetlerini/kulun sevdiği şeyleri veriyorsa aslında bu onun için bir nimet değil bir musibettir bir cezadır daha da azmasına sebep olur. O halde se-fahet ve günahlara dalan insanların dünya nimetlerine kavuşmaları onfan aldat-mamalı bizi de onlara özendirmemelidir. Netice önemlidir. Eğer o nimet bizi dünya ve âhiretin saadetine götürüyorsa gerçekten nimettir. Eğer günaha dolayısıyla Cehenneme sevkediyorsa nimet değil azaptır. Bir âyette de bu husus şöyle dile getirilmiştir: "Artık Kur-ân-ı yalanlayanları Bana bırak. Biz onları inkâr ve isyanlanna karşılık nimetler vererek hiç bilmedikleri bir taraftan azaba yaklaştıracağız."