Hocam ben öğrenciyim ve psikoloji okuyorum. Babam için çok üzülüyorum. Hiç Kur'an okumuyor sohbetlere katılmıyor ama bolca televizyon ile meşgul. Bazen İslam’a dair kurulmayacak cümleler söylüyor ama kendisi Müslüman ve özünde iyi bir insan. Annem ile güzel konuştuğunu hiç işitmedim. Bir yıl boyunca tek kelime konuşmadıklarını biliyorum. Ayrıca iki ablam var ve büyük ablam diğerini hep kıskanmış ve bunu içinde çok büyütmüş. Birkaç yıl öncesine kadar ablam bizimle hiç konuşmuyordu ve hep asık suratlıydı. Annem küçük ablama karşı farklı bir ilgi beslemiş zamanında ve zaman zaman bunun etkisini görüyorum. Evimiz sürekli huzursuz hepsi tek tek çok iyi insanlar ama biz bir araya gelemiyoruz ve bu insanın kalbini çok bunaltıyor. Ben de çokça hata yapıyorum babama ve anneme karşı. Şeytan bana sürekli geçmişi hatırlatıyor babamın bana hiç sarılmayışı ve sevmeyişini düşünüyorum. Hocam kendimi sıkışmış gibi hissediyorum çoğu zaman ve bunları düşündükçe hiçbir şey yapasım konuşasım gelmiyor. Ne yapmalı nasıl davranmalıyım?

Psikoloji okuduğun iyi oldu derdimi sana daha iyi izah edebilirim zannederim.

Kızım Allah hepimizi bir plan üzere yarattı ve hepimizle alakalı asla şaşmaz bir kaderi vardır. Baban veya başka bir insan herkes imtihan durumundadır. Baban sana din ve ahlâk aşılaması gerekirken sen ona ahlâk vermeye çalışıyorsun. Garip değil mi?

İşte hayat böyle bir sınavdır. Kimi yokuş yukarı tırmanır kimi iner kimi de düz yolda sürçer. Hayat bu. Sana düşen şudur:

• Kendi imanını ve ahlakını önemse öncelikle. Kendini düşün; İmanlı bir hayat ve akıbeti cennet olan bir imtihan. Ana stratejin bu olsun.
• Baban annen veya kardeşlerin senin en yakınların olarak ilgi alanında bulunsun. Onlarla ilgilen ama kendinden öne geçirme onları. Bu şu demektir: Onlara bir ikaz yapılacağı zaman yap. Tekrar edilecekse et ama üzerlerine yığılıp kalma. İşine bak.
• Hayatı bir iki sömestrden ibaret görme. Enerjini ve sabrını bir ömre yaymayı bil. Böyle yapamazsan kendini bitirirsin fark etmeden. Allah yardımcın olsun.