512-) Hazret-i Ebû Bekir es-Sıddîk-in kızı Esma anlatıyor: Güneş tutulduğu zaman peygamberimizin hanımı Hazret-i Aişe-ye gitmiştim. Bir de baktım ki herkes namaz kılıyor o da kılıyordu! Bunlara ne oldu?» dedim. Hazret-i Âişe eliyle göğü işaret ederek: Suphanallah!» dedi. (Allah-ın kudretini gösteren) bir işaret mi?» dedim. Başıyla «evet» anlamında bir işaret yaptı. Kalktığında güneş açılmıştı. Ben başımdan su dökmeye başlamıştım. Resûlüllah Allah-a hamdü senadan sonra şöyle buyurdu: gördüğümü daha önce hiç görmemiştim! Cenneti ve cehennemi gördüm. Bana vahyedildiğine göre sizler kabirde Deccalin imtihanı gibi imtihan edileceksiniz: Siz getirilir -bu adam hakkında neler biliyorsun?- diye sorulursunuz. Getirilen eğer mü-minse -o Allah-ın Resulü Muhammed-dir bize apaçık deliller ve hidayet getirdi biz de ona uyup iman ettik ona tabi olduk- der. Bunun üzerine kendisine: -Rahatça uyu biz zaten senin mü-min olduğunu biliyorduk- denir. Getirilen kimse şayet münafıksa bu soruya: -Bilmiyorum halk onun hakkında bir şeyler söyler ben de onlar gibi derdim- cevabını verir.» Buharî Vudû 4/37; Müslim Salâtu-l-Kusûf 10/11.