1313-) Ebû Katade b. Rib-i anlatıyor: Huneyn savaşının yapıldığı sene Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-la beraber sefere çıkmıştık. Düşmanla karşılaşınca müslümanlarda bir canlılık bir hareket vardı. Bir ara müşriklerden birinin müslümanlardan birini öldürmek üzere olduğunu gördüm. Derhal geri dönüp arkasından yanına kadar vardım ve kılıçla ensesine vurdum bana şöyle bir baktı öyle bir bakıştı ki öleceğini anladım. Biraz sonra öldü böylece ben de kurtuldum. Bu arada Ömer b. Hattab-la karşılaştım. Ona: Müslümanlar neredeler ne yapıyorlar?» dedim. Bilemiyorum» dedi. Daha sonra da müslümanlar toplanıp geri döndüler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: «Kim  (düşmanla) dövüşerek onu öldürür ve öldürdüğü açık delille bilinirse ölenin üzerinden çıkanlar ona aittir.» bu sözleri duyunca hemen ayağa kalkarak: kim şahitlik yapacak?» dedim ve oturdum. Daha sonra üçüncü defa ayağa kalkarak aynı şeyi söyledim. Bunun üzerine Hazret-i Peygamber: Sana ne oluyor Ebû Katade?» diye sordu. Ben de olayı anlattım. Topluluktan bir adam: Ya Resûlallah! O adamın üzerinden çıkanlar benim yanımda. Ona söyleyin hakkını helâl etsin.» dedi. Hazret-i Ebû Bekir hemen müdahale ederek: Hayır vallahi olmaz. Allah ve Resulü uğruna savaşan Allah’ın arslanlarından birinin hakkının sana verilmesi doğru değildir» dedi. Peygamber de: Doğru onları ona ver!» buyurdu. Öldürdüğüm müşrikin üzerinden çıkanları bana verdi. Ben de bunlardan arta kalanı satarak Beni Seleme-den bir bahçe satın aldım. Müslüman olduktan sonra edindiğim ilk mal varlığım bu oldu. Buhârî Fardu-l.Hums 57/18; Müslim el-Cihad ve-s-Sıyer 32/41.