1465-) Züeyb oğlu Kabîsa (radıyallahü anh) der ki: nine (ananın anası) alacağı mirası sormak amacıyla Ebû Bekir es-Sıddîk (radıyallahü anh)-a geldi. Ebû Bekir (radıyallahü anh) ona şöyle cevap verdi: Senin hakkında Allah-ın kitabında hiçbir hüküm bulunmamaktadır. Resûlüllah’ın sünnetinde de herhangi bir şey olup olmadığını bilmiyorum. Sen evine dön. Ben bu meseleyi müslümanlara sorayım da öyle sana cevap vereyim.» Bekir müslümanlara sorunca Mugîre b. Şu-be ona şöyle dedi: Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın yanında bulundum nineye altıda bir verdi.» Bekir: başkaları var mıydı?» diye sorunca Muhammed b. Mesleme el-Ensarî de kalkarak Muğire-ninkine benzer bir konuşma yaptı. Bunun üzerine Ebû Bekir es-Sıddık da nineye bunu uyguladı. Sonra öbür nine (babanın annesi) mirasını sormak maksadiyle Hazret-i Ömer-e geldi. Bunun üzerine Ömer (radıyallahü anh) ona şöyle dedi: Senin hakkında Allah-ın kitabında bir hüküm bulunmamaktadır. Şimdiye kadar verilmiş olan hükümler içerisinde de senin meselen yok. Bana gelince ben feraize (miras paylarına) kendimden birşey ilave edecek değilim. Fakat bu miras annenin annesine verilen şu altıda bir olması gerekir. Her ikiniz birlikte vâris olduğunuzda bu altıda bir hisseyi taksim edersiniz. Hanginiz yalnız başına vâris oluyorsa bu altıda birin tamamını alır. Ebu Davud Ferâid 18/5; Tirmizî Ferâid 27/10; İbn Mace Ferâid 23/4. Ayrıca bkz. Şeybanî 723. Hanefi Mezhebi de bu görüşe dayanır.