Hocam ben zamanında anneme ve babama çok saygısızlık ettim. Kardeşlerim de bu yüzden benden nefret ediyor ama artık tevbe ettim. Şimdi onlara karşı çok saygılı ve yumuşak huyluyum. Hergün onların işlerini yapıyorum ve yardım ediyorum. Her isteklerine koşuyorum. Bunların yanı sıra ne kadar tevbe etsem de içim hiç rahat değil geçmişim aklıma geldikçe ağlıyorum. Kapanmaz bir yara oldu benim için.
Acaba bu işin çözümü nedir?

Şu anda onlara karşı olman gerektiği gibi isen onlar da senden razı iseler tevbeni de yaptı isen korkma ve yoluna devam et. Allah tevbenden sonra geçmişinle seni helak etmez.