2051-) İmâm-ı Mâlik der ki: Bir kimse başka birine sermaye olarak bir mal verse o da o malı çalıştırıp mal sahibine: «Kârdan senin hissen budur. Bu kadar da kendime aldım. Sermayen de tam olarak yanımdadır.» dese bunu hoş karşılamam. Malın tamamı hazır olur mal sahibi kendisiyle hesap görür sermaye meydana çıkar o da tam olarak kendisine ulaşacağını bilir sonra kârı aralarında taksim ederler. Bundan sonra da malı ona ister verir ister vermez. Malın hazır olmasının gerekliliği çalışanın onu eksiltmiş olması ve bu yüzden de kendisinden alınmamasını ve elinde bırakılmasını istemesi endişesinden dolayıdır.