2294-) Abdullah-a babası Ebu Bekir b. Hazm şöyle anlattı: Ben Ebân b. Osman-ın yanında otururken Cüheyne kabilesinden bir grup insanla el-Haris b. el-Hazreç oğullarından bir grup muhakeme oldular. bir kadın el-Haris b. el-Hazreç oğullarından İbrahim b. Küleyb adlı bir adamla evliydi ve kadın ölmüş geride mal ve azatlı köleler bırakmış ve bu kadına oğlu ile kocası varis olmuşlardı. Sonra bu çocuk ölünce varisleri şöyle dediler: Bu çocuğa annesinden düşmüş olan kölelerin velâsı bizimdir.» Cüheyne kabilesinden olanlar: Hayır: Öyle olmaz. O azatlı köleler bizim kızımızındır. Çocuğu ölünce onların velâsı bizim olur ve onlara biz varis oluruz» dediler. Eban azatlı kölelerin velâsının Cüheyne kabilesinden olanlara ait olduğuna karar verdi.