2614-) Zübeyr b. Avvam’ın azadlı kölesi Yuhannes şunları anlattı: «Fitne (karışıklık) zamanında Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh)-ın yanında oturuyordum. Azat ettiği bir cariye gelerek ona selam verdi ve: Ya Eba Abdurrahman ben Medine-den çıkmak istiyorum. Açlık sıkıntısı çekiyoruz.» deyince: Otur ey akılsız! Şüphesiz ki ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in şöyle buyurduğunu işittim: «Medine-nin mihnet ve sıkıntısına sabreden kimseye kuşkusuz kıyamet gününde şefaatçi veya şahîd olurum.» Müslim Hac 15/85 no:482. Şerif Medine-i Münevvere-de oturmanın ve oradaki mihnet ve sıkıntılara katlanmanın sevap ve faziletli olduğuna delildir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in Medine halkına şahid veya şefaatçi olması şöyle izah edilmiştir. Medine halkının bir kısmına şahid ve bir kısmına da şefaatçi olur. Bu da ya günahkarlara şefaatçi itaatkârlara şahid veya kendi seadet zamanında ölenlere şahid daha sonra ölenlere şefaatçi olur demektir.