86-)  Bize Hişâm ibn Urve Fâtıma bintu-l-Munzir-den; o da Esma bintu Ebî Bekr-den tahdîs etti. Esma(radıyallahü anh) şöyle demiştir:(Güneş tutulması zamanında) Âişe-nin yanına gittim o namaz kılıyordu. Bu insanlara ne oluyor? dedim.(Güneş tutulduğunu anlatmak için) gökyüzüne doğru (başıyle) işaret etti. Meğer insanlar hep namaza durmuşlar. Âişe-: "Subhânallâh" dedi. Bu bir âyet mi? diye sordum. Başıyle evet diye işaret etti. Bunun üzerine ben de namaza durdum. Nihayet üzerime baygınlık geldi. (Yanımdaki kırbadan) başıma su dökmeğe başladım. Namazdan sonra Peygamber Allah-a hamd ve sena edip şöyle buyurdu: "Cennet ve cehenneme kadar evvelce bana gösterilmemiş hiçbir şey kalmadı ki bu makaamımda görmüş olmayayım. Bana vahy olundu ki sizler kabirlerinizde Mesîh Deccâl-ın imtihanlarına benzer yahut ona yakın -Esmâ-nın bu iki sözden hangisini söylediğini bilmiyorum- bir imtihan geçireceksiniz. (Kabre girmiş kimseye:) Bu adam (yani Muhammed) hakkındaki ilmin nedir? diye sorulacak. Mü-min yahut yakîn sahibi olan kimse -Esmâ-nın bu ikiden hangi lâfzı söylediğini bilmiyorum- : O zât Muhammed-dir. O Allah -in Rasûlü-dür. Bize beyyineler ile hidâyet getirdi. Biz de da-vetine icabet ettik ve O-na uyduk. O zât Muhammed-dir diyecek. Bu söz üç kerre tekrarlanacak. Ondan sonra o kimseye: Yat da rahatça uyu o zâtınpeygamberliğine kesin surette inanmakta olduğunu bildik denilecek. Münafık yahut kalbinde şübhesi olan kimseye -Esmâ-nın bunlardan hangisini söylediğini bilmiyorum- gelince o (suâle karşı): Ben bilmiyorum işittim insanlar birşeyler söylüyorlardı ben de onu söyledim cevâbını verecek".