335-) Âişe(r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah-ın seferlerinin birinde onunla beraber yola çıktık. Tâ Beydâ-ya yahut Zâtu-l-Ceyş-e vardığımızda bir gerdanlığım koptu. Onun aranması için Rasûlüllah(orada) bekledi insanlar da onunla beraber beklediler. Halbuki bir su başında değillerdi. İnsanlar Ebû Bekr es-Siddîk-a geldiler ve: Sen Âişe-nin yaptığını görüyor musun? Rasûlüllah-ı da insanları da bir su başında değiller ve yanlarında da su yok iken yollarından alıkoydu dediler. Bunun akabinde Ebû Bekr (yanıma) geldi. Rasûlüllah da başını dizimin üzerine koymuş hâlde uyumuştu. Ebû Bekr: Sen Rasûlüllah-ı ve insanları yollarından alıkoydun. Onlar bir su başında değiller ve yanlarında da su yoktur dedi. dedi ki: Ebû Bekr beni kötüleyip azarladı. Allah-ın söylemesini istediği şeyleri söyledi eli ile de boş böğrümü dürtmeğe başladı. Beni kıpırdamaktan Rasûlüllah-ın dizim üzerinde bulunmasından başka hiçbir şey men- etmiyordu. Sabah olunca Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) kalktı hiç su yoktu. Allah "Teyemmüm Âyeti"ni indirdi. Herkes teyemmüm etti. Useyd ibn Hudeyr. Ey Ebâ Bekr hanedanı bu sizin ilk bereketiniz değildir dedi. Âişe dedi ki: (Sonra gideceğimiz sırada) üzerine bindiğim deveyi kaldırdık ve gerdanlığı onun altında bulduk. Câbir ibn Abdillah haber verdi ki Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur. evvel hiçkimseye verilmedik beş şey bana verilmiştir: Bir aylık yola kadar korku (salmak) ile nusret olundum. Yeryüzü bana namazgâh ve temizlik sebebi kılındı. Onun için ümmetimden her kime namaz vakti erişirse hemen namazını kılıversin. Ganimetler bana halâl edildi. Halbuki benden evvel kimseye halâl edilmemiştir. Bana şefaat verildi. Bir de benden evvel her peygamber hassaten kendi kavmine gönderilirken ben umûm insanlığa gönderildim".