467-) İbn Abbâsradıyallahü anhüma şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefatı ile neticelenen hastalığı sırasında başını bir bez ile bağlamış olduğu hâlde mescide çıktı ve minber üzerine oturdu. Akabinde Allah-a hamd ve sena etti. Sonra şöyle buyurdu: muhakkak ki insanlar içinde nefsi ve malı i-tibâriyle benim üzerimde Ebû Kuhâfe-nin oğlu Ebû Bekr-den çok menn ve atası olan -hiçbir kimse yoktur. İnsanlardan bir hatıl edinecek olaydım muhakkak Ebû Bekr-i kendime bir halîl edinirdim. Lâkin İslâm yüzünden olan hullet (yânı derin dostluk) daha faziletlidir. Ebû Bekr-in küçük kapısından başka mescide açılan kapıların hepsini benim tarafımdan kapatınız"