668-) el-Esved ibn Yezîd en-Nahaî şöyle demiştir: Biz bir gün Âişe-nin yanında idik. Namaza devamlı olmayı ve ona ta-zîm eylemeyi zikrettik. Âişe şöyle dedi: Rasûlüllah vefat etmiş olduğu hastalığa tutulduğu zaman (bir kerre) namaz vakti gelmiş ezan da okunmuştu. Rasûlüllah: Bekr-e söyleyin de insanlara namazı kıldırsın" buyurdu. Ebû Bekr pek yufka yüreklidir senin makaamında durup da halka namaz kıldıramaz denildi. Rasûlüllah emrini tekrar etti. Yanındakiler de kendi söylediklerini tekrar ettiler. Bunun üzerine Rasûlüllah üçüncü defa yine o emrini tekrâr etti de: "Şübhesiz ki sizler Yûsuf Peygamber-in sahibelerisiniz (yânı onun günündeki kadınlar gibisiniz) . Ebû Bekr-e emredin insanlara namazı o kıldırsın" buyurdu. Bunun üzerine Ebû Bekr(mihraba) çıkıp namazı kıldırdı.(Bu namazlardan biri esnasında) Peygamber kendisinde bir hafiflik hissetti de iki kimseye dayanarak namaza çıktı. Tâkatsızlığından dolayı yürürken ayaklarını yerlerde sürüdüğü hâlâ gözümün önündedir. Ebû Bekr geriye çekilmek istedi. Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) ona yerinde dur diye işaret etti. Sonra ileriye götürüldü de nihayet Ebû Bekr-in yanına oturdu. Râvî el-A-meş-e: Namazı Peygamber kıldırıyordu da Ebû Bekr O-nun namazına cemâat de Ebû Bekr-in namazına uyarak(mı) namaz kılıyorlardı? Denildi; A-meş başı ile evet dedi. hadîsi Ebû Dâvûd et-Tayâlisî Şu-be-den; o da el-A-meş-ten olmak üzere bir kısmını rivayet etti. Ebû Muâviye Muhammed ibn Hazım el-A-meş-ten yaptığı rivayetinde; Rasûlüllah Ebû Bekr-in soluna oturdu. Ebû Bekr de ayakta olarak namaz kılıyordu sözlerini ziyâde etmiştir.