946-) Sehl ibnu Sa-d(radıyallahü anh) şöyle demiştir: İçimizde bir kadın vardı. Su arkları kenarındaki tarlasında pazı bitkisi yetiştirirdi. Her Cuma günü olunca pazıların köklerini söker bir tencereye kor sonra öğüttüğü bir avuç arpayı içine atardı ki o kökler etli kemik manzarasını alırdı. Bizler Cuma namazından çıkınca o kadına uğrar selâm verirdik. O da bu yemeği bizlere yaklaştırır biz de onu kaşıklardık. Ve biz kadının o yemeği için Cumanın çabuk gelmesini temenni eder dururduk.