964-)  Ebû Saîd Hudrî(radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Ramazân bayramı günü ile Kurbân bayramı gününde namazgâha çıkardı. İlk başladığı şey namaz olurdu. Sonra namazdan çıkar cemâat (oldukları hey-ette) safflarında otururlarken ayağa kalkar onlara yönelerek kendilerine va-z eder tavsiyelerde bulunur ve emirler verirdi. Hattâ o esnada bir askerî birlik göndermek isterse gönderir yahut başka bir şeyin yapılmasını emredecek olursa emreder ve ondan sonra namazgahtan Medine-ye dönerdi. Ebû Saîd şöyle dedi: İnsanlar(sünnete uygun olarak) hep böyle yapıp dururlarken nihayet bir Kurbân bayramında veya bir Ramazân bayramı gününde Mervân ibn Hakem ile birlikte namazgâha çıktım. O zaman Mervân Medîne Emîri idi. Namazgâha geldiğimizde bir de baktım ki orada Kesîr ibnu-s-Salt-ın binâ ettiği bir minber var. Bir de gördüm ki Mervân namazı kıldırmadan evvel o minberin üzerine yükselmeğe davranıyor! Ben hemen(mâni- olmak için) elbisesinden yakalayıp çektim. O da beni çekti. Nihayet o (benden kurtulup) minbere çıktı ve namazdan evvel hutbe îrâd etti. Ben ona: Vallahi siz(Rasûl-ün sünnetini) değiştirmiş oldunuz dedim. O: Yâ Ebâ Saîd senin o bildiğin şey gitmiştir (yani onun hükmü kalmamıştır) dedi. de: Benim bildiğim şey (dediğine göre) bilmediğim şeyden vallahi daha hayırlıdır dedim. üzerine Mervân: Namazdan sonra insanlar (bizi dinlemek üzere) karşımızda oturmayacakları için ben hutbeyi namazdan evvele aldım dedi.