1057-) Bize Abdullah ibn Mesleme İmâm Mâlik-ten; oda Yahya ibn Saîd-den; o da Amre bintu Abdirrahmân-dan; o da Peygamber-in zevcesi Âişe-den tahdîs etti ki bir Yahûdî kadın (atıyye) istemek üzere Âişe-ye gelmiş de ona: Allah seni kabir azabından korusun diye duâ etmiştir. Bunun üzerine Âişe (r.anha) Rasûlüllah-a: İnsanlar kabirlerinde azâb edilirler mi? diye sormuş. Rasûlüllah da:"Ondan yânı kabir azabından Allah-a sığınırım" demiştir. dedi ki:) Sonra Rasûlüllah (oğlu İbrâhîm-in son demlerini yaşadığını haber aldığından) sabah vakti bir bineğe binip çıktı. Derken güneş tutuldu. Kuşluk vaktinde döndüğünde Rasûlüllah (mescid bitişiğinde zevcelerine âid olan) hücrelerin aralarına uğradı. Sonra kalkıp namaza durdu. İnsanlar da O-nun arkasında dikilip namaza durdular. Şöyle ki: Rasûlüllah uzun bir kıyam yaptı. Sonra uzun bir rükû- yaptı. Sonra başını rukû-dan kaldırdı ve uzun bir kıyam daha yaptı. Bu ikinci kıyam birinci kıyamdan kısa oldu. Sonra bir uzun rükû- daha yaptı. Bu da ilk rukû-dan kısa sürdü. Sonra başını rukû-dan kaldırıp secdeye vardı. Sonra kalktı ve uzun bir kıyama durdu. Bu kıyam da birinci kıyamdan kısa sürdü. Sonra uzun bir rukû-a vardı ise de bu da evvelki rukû-dan kısa sürdü. Sonra başını kaldırıp secdeye gitti. Sonra uzunca bir kıyama durdu ise de bu da evvelki kıyamdan kısa sürdü. Sonra uzunca bir rukû-a vardı ise bu da birinci rukû-dan kısa sürdü. Sonra rukû-dan başını kaldırıp secdeye vardı. Ve namazdan çıktı. (Hutbede) Allah ne söylemesini diledi ise onları söyledi. Sonra sahâbîlerine kabir azabından(Allah-a) sığınmalarını emretti.