1216-) Ebû Hureyre(radıyallahü anh) şöyle dedi: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Bir kadın oğluna nida edip çağırdı. Oğlu bu esnada ibâdet yerinde (namazda) bulunuyordu. Anası: Yâ Cureyc! dedi. Cureyc: Allahım! Anama icabet hakkı ile namazımı tamamlama hakkı birleşti! dedi. Anası yine: Yâ Cureyc! dedi. Cureyc: Allahım! Anam ve namazım! dedi. Anası yine: Yâ Cureyc! diye nida etti. Cureyc de yine: Allahım! Anama cevâb mı vereyim yoksa namazı mı tamamlayayım? dedi. Bu sefer anası: Allahım! Cureyc fahişe kadınların yüzüne bakmadıkça ölmesin diye ilendi. Cureyc-in savmıası (Manastır)’na koyun güden çoban bir kadın sığınır dururdu. (O çoban kadın başka biri ile cinsî münâsebet etmişti.) Derken bir çocuk doğurdu. Kadına: Bu çocuk kimdendir? diye soruldu. Kadın: Cureyc-dendir savmıasından indi (bu çocuğa beni hâmile yaptı) dedi. Bu haber Cureyc-e ulaşınca: Çocuğunun bana âid olduğunu iddia etmekte olan bu kadın nerede? dedi. Sonra (kadınla çocuk getirildiğinde): Ey çocuk senin Bâban kimdir? diye sordu. Küçük çocuk dile gelip: Koyun güden bir erkek çobandır dedi".