1252-) … ez-Zuhrî şöyle demiştir: Bana Ebû Seleme haber verdi. Ona da peygamberin zevcesi Âişe(r. anha) haber verip şöyle demiştir:( Peygamberin vefatı üzerine) Ebu Bekr Sunh’daki meskeninden atına binip geldi. Atından inip mescide girdi. Mesciddeki insanlarla konuşmadı. Doğru Âişe-nin odasına girdi. Hemen Peygamber-e yaklaştı. Peygamber-in yüzü Yemânî bir bürde ile örtülü idi. Yüzünden örtüyü açtı. Sonra üzerine kapandı ve O-nu öptü; sonra ağladı. Bunun ardından: Yâ Nebiyallah! Bâbam sana feda olsun. Allah sana bu ölüm şiddetinden başka ikinci bir ölüm vermeyecektir. Sana yazılmış olan bu mukadder ölüm geçidini ise şimdi geçmiş bulunuyorsun dedi. Ebû Seleme şöyle dedi: İbn Abbâs da bana şunu haber verdi. Ebû Bekr Âişe-nin odasından çıktı. O sırada Omer insanlara birşeyler söylüyordu. Ebû Bekr ona: Otur dedi. Omer(dehşetinden) oturmadı. Ebû Bekr tekrar: Otur dedi. yine oturmadı. Bunun üzerine Ebû Bekr yüksek sesle şehâdet getirdi. Bu sırada halk Omer-i bırakıp Ebû Bekr-in yanına geldiler. Ebû Bekr Allah-a hamd ve sena ettikten sonra şunları söyledi: Amma ba-du: Sizden her kim Muhammed-e ibâdet ediyor idiyse bilsin ki Muhammed ölmüştür. Her kim de Allah-a ibâdet ediyorsa bilsin ki Allah diridir ölümsüzdür. Yüce Allah şöyle buyurdu: “Muhammed ancak bir rasûldür. O -ndan evvel daha nice rasûller gelip geçmiştir. Şimdi O ölür yahut öldürülürse ökçelerinizin üstünde (gerisin geri) mi döneceksiniz? Kim böyle iki ökçesi üzerinde (ardına) dönerse elbette Allah -a hiçbir şeyle zarar yapmış olmaz. Allah şükr (ve sebat) edenlere mükâfat verecektir" (Âl-i İmrân: 144). Abbâs rivayetine devamla: Allah-a yemin ederim ki Ebû Bekr bu âyeti okuyuncaya kadar sahâbîler hayretlerinden bu âyeti hiç bilmiyorlarmış gibi idiler. Sanki Allah bu âyeti yeni indirmişti de onlar Ebû Bekr-den yeni duyup öğreniyorlardı. Her işiten sahâbî muhakkak âyeti (hayret içinde) kendi diliyle okuyordu.