1315-) Bize Kurayş -ki o İbnu Hayyân-dır- Sâbit el-Bunânî-den tahdîs etti. Enes ibn Mâlik(radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah ile demirci bir san-atkâr olan Ebû Seyf in yanına girdik. Ebû Seyf (Peygamber-in çocuğu) İbrahim-in süt Bâbası idi. Rasûlüllah İbrahim-i aldı onu öptü ve kokladı Bundan sonra bir kerre daha Ebû Seyf in evine gittik. Bu defa İbrâhîm can veriyordu. Rasûlüllah-ın iki gözü yaş dökmeye başladı. Bunun üzerine Abdurrahmân ibn Avf: Yâ Rasûlallah! Halk musibet zamanında sabr etmeyebilir; fakat sen de mi? diye taaccüb ifâde etti. "Ey Avf oğlu! Bu halet bir rahmet ve şefekattir" buyurdu. Sonra bu gözyaşını diğer bir gözyaşı ta-kîb etti. Bu defa da Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "Şübhesiz göz ağlar kalp de mahzun olur. Biz ise Rabb-imizin razı olacağı sözden başka söz söylemeyiz. Yâ İbrahim! Bizler senin ayrılığınla pek mahzun ve kederliyiz" buyurdu. hadîsi Mûsâ ibn Ismâîl Süleyman ibnu-l-Mugîre-den; o da Sabit el-Bunânî-den; o da Enes ibn Mâlik-ten; o da Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)-den olmak üzere rivayet etmiştir.