1419-) Ebû Hureyre(radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat ettiği zaman Ebû Bekr halîfe olup Arab kabilelerinden bâzıları kâfirliğe dönerek tekrar kâfir olduklarında(onlara karşı ordu şevkine giriştiğinde) Omer Ebû Bekr-e hitaben: Sen bu insanlara nasıl kıtal yaparsın? Halbuki Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem): "Ben insanlar Lâ ilahe ille-llâh... (= Allah-tan başka ilâh yoktur ve Muhammed O -nun elçisidir) deyinceye kadar onlarla harb yapmakla emr olundum. Kim bu sözü söylerse artık o kimse İslâm kaanûnunun hakkı karşılığı olmak müstesna benden malını ve canını korumuş olur. (Gizli günâhlarının)hesabı ise Allah-a âiddir" buyurmuştur dedi. Bekr de Omer-e karşı: Allah-a yemîn ederim ki ben namaz ile zekât vermek arasını ayıran kimselerle muhakkak harb ederim. Çünkü zekât mâlî bir haktır. Allah-a yemîn ederim ki bunlar Allah-ın Rasûlü-ne veregeldikleri bir dişi oğlağı (yani umûmî olarak zekâtı) benden men- ederlerse bu zekâtı men- etmek suçundan dolayı onlarla muhakkak harb ederim dedi. üzerine Omer: Vallahi bu mürtedlerle harb edilmesi hakkındaki hüküm Allah-ın Ebû Bekr-in göğsünü gönlünü açıp genişletmiş olmasındandır. Ben bu sayede onlarla harb etmenin hakk olduğunu öğrendim dedi.