1668-) Urve şöyle demiştir: Ben Âişe-ye şöyle sordum: Yüce Allah-ın "Şübhesiz Safa ile Merve Allah-ın alametlerindendir. İşte kim o Beyt-i hacc ve umre kasdıyle ziyaret ederse bunları güzelce tavaf etmesinde üzerine bir beis yoktur. Kim gönüllü olarak (vâcib olmayan amellerden) bir hayr işlerse (mükâfatını görür). Çünkü Al­lah tâatlerin ecrini veren hakkıyle bilendir"(el-Bakara: 158) kavli hak­kında ne re-y edersin? Yemîn ederim ki Safa ile Merve arasında sa-y etmemek hiç kimse üzerine bir günâh olmaz dedim. Ey kardeşim oğlu sen fena söz söyledin! Eğer bu âyetin ma-nâsı (hükmü) senin te-vîl ettiğin gibi (sallallahü aleyhi ve sellema-y mubah) olsaydı âyet "Sa­fa ile Merve arasında sa-y etmemekte günâh yoktur-- suretinde olurdu. Şu kadar ki bu âyet Ensâr hakkında indirilmiştir. Ensâr müslümân olmalarından önce Müşellel mevkii yanında bulunup kendisine ibâ­det edegeldikleri Tâğıye Menât putu için ihrama girip telbiye ederler­di. İşte Ensâr-dan ihrâmlanan kimseler (kendi putları karşısında dikili bulunan) Safa ile Merve putları arasında sa-y etmeyi günâh sayarlar­dı. Ensâr müslümân oldukları zaman müşkil saydıkları bu vaziyeti Rasûlullah-a şöyle sordular: Yâ Rasûlallah! Bizler Safa ile Merve arasında sa-y etmeyi günâh sayıyorduk(bu iş bize ağır geliyor) dediler. üzerine Yüce Allah "Şübhesiz Safa ile Merve Allah -ın alâ­metlerindendir..." âyetini indirdi. Âişe(radıyallahü anha): Rasûlullah Safa ile Merve arasında dolaşıp sa-y etmeyi kendi fiili ile de kaanûnlaştırmıştır. Artık bu iki tepe arasında dolaşmayı yani sa-yi terketmek kimse için caiz değildir demiştir. dedi ki: Âişe-nin bu hadîsini Abdurrahmân-ın oğlu Ebû Bekr-e haber verdim(ve bu konudaki bilgisini sordum). O bana ce­vaben şöyle dedi: Âişe-nin Câhiliyet devrinde Safa ile Merve arasında sa-yi günâh sayan bir zümre bulunduğunu haber vermesi şübhesiz ki bir ilim­dir. Fakat ben bunu işitmiş değilim. Ben ilim ehli olan birçok kimselerden işittim ki onlar şöyle zikrediyorlardı: Âişe-nin haber ver­diği Menât için ihrama girmekte olan bu zümreden başka Ensâr-­dan bir zümre daha vardı. Bunların hepsi de bil-akis Câhiliyet devrinde Safa ile Merve arasında tavaf ederlerdi. İslâm devri gelip Yüce Al­lah "... O kadîm Beyt-i tavaf etsinler"(el-Hacc: 29) kavliyle Beyt-i ta­vaf etmeyi zikredip de Safa ile Merve tavafı Kur-ân-da zikredilmeyince bunlar: Yâ Rasûlallah! Biz öteden beri Safa ile Merve arasında tavaf ederdik. Allah Beyt-i tavaf emrini indirdiği hâlde Safa ile Merve ara­sında sa-yi zikretmedi. Biz Safa ile Merve arasında sa-y edersek bize günâh var mıdır? diye sordular. üzerine Yüce Allah: "Şübhesiz Safa ile Merve Allah-ın alâmetlerindendir. İşte kim o Beyt’i hacc veya umre kasdı ile ziyaret ederse bunları güzelce tavaf etmesinde üzerine bir günâh yoktur. Kim gönlünden bir hayr işlerse (mükâfatını görür). Çünkü Allah tâatle-rin ecrini veren hakkıyle bilendir"(el-Bakara: 158) âyetini indirdi . Yine Abdurrahmân oğlu Ebû Bekr devam edip şöyle dedi: Ben bu el-Bakara: 158. âyetinin Ensâr ve Arablar-ın diğer bir kavminden oluşan her iki fırka hakkında yani hem Câhiliyet dev­rinde Safa ile Merve arasında tavaf etmeyi günâh sayanlar fırkası hem de Câhiliyette Safa ile Merve arasını tavaf edegeldikleri hâlde sonradan İslâm devrinde Allah-ın Beyt-i tavafı emredip de (el-Hacc: 29) Safa ve Merve-yi zikretmediği için Safa ile Merve arasını tavaf etme­yi günâh sayanlar fırkası hakkında indiğini işitirim. Nihayet Allah Beyt-i tavafı zikretmesinin (el-Hacc: 29) ardından bu Safa ile Merve arasında sa-yi de (el-Bakara: 158) zikretti (yani el-Bakara: 158. âyetinin inmesi el-Hacc: 29 âyetinin inmesinden sonra oldu) .